سازمان جهانی بهداشت می‌گوید افزایش موارد ابتلا به آبله میمون به‌ویژه در کشورهایی که این بیماری تاکنون در آنها شایع نبوده، دور از انتظار نیست.آبله میمون به دو گونه کنگو و گونه غرب آفریقا تقسیم می‌شود. سویه کنگو تا 10 درصد خطر مرگ و میر داشته و نوع ویروس غرب آفریقا نیز از هر 2 مورد یک درصد مرگ و میر دارد.
یک مقام آگاه سازمان جهانی بهداشت گفت با توجه به عفونی بودن زخم‌های ناشی از این آبله، «تماس نزدیک» با فرد آلوده را شایع‌ترین راه انتقال آن دانست. والدینی که از کودک بیمار خود مراقبت می‌کنند و همنیطور کادر درمان از افرادی‌هستند که بیشتر در معرض خطر قرار دارند. به همین دلیل است که برخی از کشورها شروع به تلقیح تیم هایی برای درمان بیماران آبله میمون با استفاده از واکسن های آبله، یک ویروس مرتبط، کرده اند.
به گفته کارشناسان «به‌نظر می رسد آنچه در حال حاضر در حال روی دادن است اینکه این بیماری راه ورود خود به جامعه را از راه اشکال جنسی و تناسلی هم پیدا کرده باشد و مانند عفونت‌های مقاربتی شیوع آن در سراسر جهان تشدید و تقویت شده است.
سازمان جهانی بهداشت در نظر دارد در پی بالا گرفتن نگرانی‌ها اطلاعات و توصیه‌های لازم را ظرف روزهای آینده در اختیار کشورهایی قراردهد که با موج تازه این بیماری مواجه شده‌اند.
سازمان جهانی بهداشت ارتباط انسان با انسان را مهمترین عامل انتقال این ویروس به‌ویژه افرادی که در تماس مستقیم و نزدیک با افراد دارای نشانه این بیماری هستند، دانسته و مهمترین راه جلوگیری از شیوع آن را « ایزوله کردن» فرد بیمار و رعایت موارد بهداشتی عنوان کرده است.
آبله ميمون يا monkeypox يك بيماري ويروسي نادر است كه اخيرا در كشورهاي مختلف جهان شيوع داشته است.در انسان علائم آبله ميمون مشابه علائم آبله اما خفيف تر است.
آبله ميمون با تب، سردرد، دردهاي عضلاني و خستگي شروع مي شود. تفاوت اصلي بين علائم آبله و آبله ميمون در اين است كه آبله ميمون باعث تورم غدد لنفاوي(لنفادنوپاتي) مي شود در حالي كه آبله معمولي اين علامت را ندارد.
این ویروس که معمولا از حیوان به انسان و به ندرت از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود، می تواند باعث تب بالا و تاول‌های خارش دار در بدن شود.غدد لنفاوي ممكن است در گردن(زير فكي و گردني)، زير بغل يا كشاله ران متورم شوند. اين عارضه ممكن است در هر دو طرف بدن يا فقط در يك طرف بدن ايجاد شوند.
دوره كمون (زمان ابتلا به عفونت تا زمان ظهور علائم) براي آبله ميمون معمولا 7تا14 روز است، اما مي تواند 5 تا 21 روز نيز باشد. آبله ميمون با علائم تب، سردرد، دردهاي عضلاني، كمردرد، تورم غدد لنفاوي، لرز و خستگي شروع مي شود.
در عرض 1تا 3 روز(گاهي اوقات طولاني تر) پس از ظهور تب، بيمار دچار بثورات مي شود. اين بثورات پوستي اغلب از صورت شروع شده و سپس به ساير قسمت هاي بدن گسترش مي يابد.اين بيماري معمولا 2تا4 هفته طول مي كشد. در آفريقا از هر 10 نفر مبتلا به آبله ميمون، 1 نفر جان خود را از دست مي دهد.
راه هاي انتقال
ويروس از طريق پوست آسيب ديده (حتي آسيب ديدگي جزئي كه قابل مشاهده نباشد)، دستگاه تنفسي يا غشاهاي مخاطي (چشم، بيني يا دهان) وارد بدن مي شود.
انتقال از حيوان به انسان ممكن است از طريق گاز گرفتن يا چنگ انداختن، مصرف گوشت شكار، تماس مستقيم با مايعات بدن يا مدفوع حيوانات يا تماس غير مستقيم از طريق بسترهاي آلوده رخ مي دهد.
انتقال از انسان به انسان مي تواند از طريق قطرات تنفسي بزرگ اتفاق بيفتد. قطرات تنفسي معمولا نمي توانند بيش از چند فوت حركت كنند، بنابراين تماس چهره به چهره طولاني مدت براي انتقال ويروس لازم است.
آبله ميمون از طريق تماس با مايعات بدن يا مدفوع و ادرار فرد آلوده و همچنين لباس ها يا ملحفه هاي آلوده نيز ممكن است انتقال يابد.
اگر فردي با حيوانات يا افرادي كه تأييد شده به آبله ميمون هستند تماس داشته باشد، بايد به مدت 21 روز پس از آخرين تماس از نظر علائم تحت نظر قرار گيرد.
علائم نگران كننده
تب بالاي 38 درجه سانتي گراد،لرز
تورم غدد لنفاوي(گوش، زيربغل، گردني يا كشاله ران
بثورات پوستي جديد
چگونه از ابتلا به آبله ميمون جلوگيري كنيم؟
براي جلوگيري از ابتلا به ويروس آبله ميمون اقدامات متعددي وجود دارد كه در زير آمده است:
از تماس با حيواناتي كه مي توانند حامل ويروس باشند(از جمله حيواناتي كه بيمار هستند يا در مناطقي كه آبله ميمون شايع است زندگي مي كنند) خودداري كنيد.
نبايد از افرادي كه در معرض تماس قرار گرفته اند و يا بيمار هستند ديدار كرد.
حيوانات خانگي بايد از محيط فرد بيمار حذف شوند.
افراد مبتلا بايد از ماسك استفاده كنند. به خصوص كساني كه علائم تنفسي دارند(مانند سرفه، تنگي نفس، گلودرد) و اگر امكان پذير نيست (به عنوان مثال در صورتي كه كودك به آبله ميمون مبتلا شده است)ساير اعضاي خانواده بايد هنگام حضور فرد مبتلا از ماسك استفاده كنند.
حين تماس با پوست، ادرار و ديگر مايعات بدن فرد بيمار بايد از دستكش يكبار مصرف استفاده كرد و پس از استفاده آن را به روشي ايمن دفع كرد.
به منظوربهره گيري از روش صحيح و بهداشتي دفع زباله هاي عفوني با نزديك ترين مركز بهداشتي خود مشورت كنيد.
ضايعات پوستي بايد تا حد ممكن پوشانده شوند(مانند آستين بلند و شلوار بلند) تا خطر تماس با ديگران به حداقل برسد.
هنگام دست زدن به لباس هاي كثيف (مانند ملحفه، حوله و لباس شخصي ) مراقب باشيد.
لباس هاي كثيف را هرگز نبايد تكان داد يا طوري با آن برخورد كرد كه ذرات عفوني را پراكنده كند.
مراكز درماني بايد توجه داشته باشند كه بيماران آلوده را از ساير افراد جداگانه بستري كنند. همچنين اگر در خانه از فرد مبتلا نگهداري مي شود اتاق بيمار بايد از ساير افراد خانواده جدا شود.
پس از تماس با انسان يا حيوان آلوده و يا مشكوك به ابتلا، دستان خود را كاملا ضدعفوني كنيد.(شستن دست ها با آب و صابون يا استفاده از ضدعفوني كننده دست مبتني بر الكل)
ویروس آبله میمون می‌تواند از طریق پوست، چشم، بینی، دهان و احتمالا از طریق تماس مستقیم جنسی منتقل شود. آژانس امنیت بهداشتی بریتانیا در این زمینه به ویژه به مردان همجنسگرا هشدار داده و از آن ها خواسته تا نسبت به دانه‌های آبله و زخم‌های پوستی حساس باشند. با‌این حال برخی از کارشناسان، این بیماری را در حد یک عفونت ویروسی می‌دانند و موافق طبقه‌بندی آن بعنوان یک بیماری مقاربتی نیستند.
برخی از متخصصان هم خاطرنشان کرده اند که این ویروس نه از طریق جنسی بلکه از طریق تماس طولانی مدت چهره به چهره و قطرات تنفسی منتشر می شود. همچنین از طریق زخم‌های باز، تماس با مایعات بدن یا دست زدن به لباس‌ها یا ملافه‌های آلوده نیز می‌تواند منتقل می‌شود.
با این حال سازمان جهانی بهداشت در پی آن است تا در مورد رابطه احتمالی بین رابطه جنسی و شیوع این ویروس به اطلاعات دقیق‌تری دست یابد.
در سال ۲۰۱۸ هم گونه‌ای از این آبله در کشورهایی نظیر بریتانیا، اسرائیل و سنگاپور به‌صورت محدود شایع شده بود و توالی‌یابی اولیه ژنومی موارد جدید نشان می‌دهد که آنها که اکثرا در کلینیک‌های درمان بیماری‌های جنسی مشاهده شده‌اند به موارد ابتلای ۴ سال پیش شبیه‌اند.
احتمال داده می‌شود که محدودیت‌های اجتماعی مرتبط با پاندمی کووید۱۹ در عدم شیوع گسترده آبله میمون طی این مدت نقش مهمی ایفا کرده باشد.
طبق اطلاعات فعلی آبله میمون بر خلاف کووید ۱۹ به راحتی منتقل نمی‌شود با این وجود افرادی که مشکوک هستند ممکن است در معرض تماس بوده باشند و به محض رویت نشانه‌های این بیماری به ویژه تب و مشاهده دانه‌های پوستی باید خود را در وهله نخست ایزوله و از تماس نزدیک با سایر اعضای خانواده خودداری کنند.
آبله میمون یکی از زیر مجموعه‌های آبله است که در اوایل دهه ۱۹۸۰ ریشه کن شد. این بیماری کمتر قابل انتقال است و علائم خفیف‌تری ایجاد می‌کند اما کشنده‌تر است. معمولاً ۲ تا ۴ هفته طول می‌کشد و علائم می‌تواند بین ۵ تا ۲۱ روز پس از آلودگی، ظاهر شود.
علائم آبله میمون معمولاً با ترکیبی از تب، سردرد، درد عضلانی، کمردرد، لرز، خستگی و تورم غدد لنفاوی شروع می‌شود
. طبق داده‌های سازمان جهانی بهداشت،
این علامت آخر معمولاً به پزشکان کمک می کند آبله میمون را از دیگر گونه‌های آبله از جمله آبله مرغان تشخیص دهند. معمولا افراد مبتلا بدون نیاز به بستری شدن بعد از ۲ تا ۴ هفته بهبود پیدا می‌کنند. میانگین نرخ مرگ در بین مبتلایان به این بیماری در گذشته ۳ تا ۶ درصد بوده است.
